Pubers en grenzen stellen

Het stellen van grenzen kan lastig zijn wanneer je kind begint te puberen. In deze blog vertel ik je over het stellen van grenzen, angsten die daarbij komen kijken en het vallen en opstaan dat hierbij hoort.

Een nieuwe fase

Wanneer je kinderen een leeftijd bereiken waarop ze beginnen te puberen, komt het onderwerp ‘grenzen stellen’ ineens in een compleet nieuw daglicht te staan. Jouw puber begint de eerste stappen te zetten naar het volwassen zijn, en daar hoort nu eenmaal verandering bij. Veel ouders hebben moeite met het (bij)stellen van hun grenzen in zo’n situatie. En dat is begrijpelijk!

De basis van het stellen van grenzen vindt al plaats lang voordat de puberfase aanbreekt. In de eerste tien levensjaren van jouw zoon of dochter leg je namelijk de basis voor het succesvol grenzen stellen. Wanneer je in deze fase goed weet welke verantwoordelijkheden jouw kind kan dragen en in kan schatten welke grenzen hij/zij nodig heeft, zal dit zich doorontwikkelen in latere levensjaren. Is jouw kind jonger dan 11 jaar? Dan verwijs ik je graag door naar deze blog over grenzen stellen bij jonge kinderen.

Grenzen en angsten

Laten we beginnen bij een veelbesproken onderwerp op het gebied van grenzen stellen bij pubers: drank- en drugsgebruik. Ieder jong mens komt hier op een gegeven moment wel mee in aanraking (in welke vorm dan ook) en de angst als ouder voor drank- en drugsgebruik door jouw kind is heel normaal. Je hebt hier immers nauwelijks controle over en verbieden heeft in veel gevallen geen zin. Dat kan heel frustrerend zijn. Wat je wel kan doen, is vooral het bespreekbaar maken van dit soort onderwerpen. Vertel over de gevaren, vraag waar hun grens ligt en leer ze nee te zeggen. Want groepsdruk kan geniepig zijn.

Er kan altijd iets fout gaan, wat op zichzelf niet direct een ramp is. In jouw jonge jaren heb je misschien ook wel dingen meegemaakt waar je jouw kind nu liever niet over vertelt. Belangrijk is vooral hoe je hier als ouder mee omgaat. Help jouw puber overeind, laat hem/haar deels los (dat hoort bij het ouder worden) maar stel niet té strenge grenzen op. Jouw kind moet jou kunnen vertrouwen en de vrijheid hebben om grenzen op te zoeken, maar tegelijkertijd ook niet volledig in het diepe worden losgelaten. De kunst van het grenzen stellen is het vinden van een balans tussen vasthouden en loslaten. In mijn coachingstrajecten is dit een veel terugkomend onderwerp.

Hoe stel ik dan grenzen?

Dit is een hele logische vraag! Wat ik veel zie, is dat ouders zich met name focussen op het handhaven van grenzen. Maar ook het vaststellen én het naleven van grenzen zijn van groot belang. Dit wordt helaas veel vergeten. Veel ouders reageren in een moment op de acties van hun kind, terwijl het zo belangrijk is om goed na te denken over wanneer je welke grenzen stelt en hoe je wenst dat deze worden nageleefd. Door hier van tevoren over na te denken, zul je zien dat je minder snel verrast wordt door lastige situaties en weet je in the heat of the moment hoe je hiermee om kunt gaan.

Op het moment zelf schiet je namelijk vaak vanuit emotie in de beschermende rol. Logisch, want op de eerste plaats wil iedere ouder zijn/haar kind beschermen. Wanneer je van tevoren nadenkt over bepaalde situaties, wordt het makkelijker om naar het grote geheel te kijken en te begrijpen dat jouw kind soms andere dingen nodig heeft dan dat jij op dat moment zou willen. Je kunt je kind immers niet eeuwig blijven verbieden om naar feestjes te gaan. Pubers willen vrijheid ervaren en daarin serieus worden genomen. Wanneer jij daarbij stilstaat en jouw tiener het gewilde vertrouwen geeft, zul je merken dat de spanning afneemt en het stellen van grenzen gemakkelijker wordt.

Foutloos bestaat niet

Was het maar zo’n feest: een puber die zich precies aan de opgestelde regels houdt én zichzelf in alle vrijheid tot volwassen mens ontwikkelt. Een perfecte opvoeding bestaat nu eenmaal niet en iedere levensfase gaat gepaard met vallen en opstaan. Geef jouw puber in elk geval de kans om zich tot volwassen mens te ontwikkelen. Laat hem/haar vrij genoeg om te leren hoe hij/zij verantwoordelijk, sociaal, zelfbewust en zelfstandig in het leven kan staan. Een gouden weg hier naartoe zul je zelden vinden, maar je komt hierbij in de buurt wanneer jij en jouw kind elkaar kunnen vertrouwen. Laat jouw kind bijvoorbeeld altijd weten waarom je een bepaalde grens stelt en stel deze voordat een situatie zich voordoet waarin de grens echt nodig is. Zo schep je duidelijkheid en wederzijds respect.

Verschillen per gezin

Iedere puber en iedere ouder is uniek. Daarom heeft de ene puber meer grenzen nodig dan de ander en zijn ouders erg verschillend in de manier waarop en de mate waarin zij grenzen stellen. Dat is hartstikke logisch! Misschien praat je weleens met een vriendin die zaken totaal anders aanpakt, maar bereiken jullie beide een positief doel. Of kopieer je de aanpak van een kennis, maar pakt het bij jou totaal niet uit zoals bij hem/haar. Wanneer jij moeite hebt met het stellen van grenzen (of het naleven hiervan), is het belangrijk om op tijd hulp in te schakelen. Praat met mensen om je heen of neem eens contact met mij op voor een vrijblijvend intakegesprek. Het is namelijk echt niet raar om hier moeite mee te hebben!

Meer over Opvoedkunst lees je hier. Wil je direct een afspraak plannen? Neem dan contact met mij op!